%0 Journal Article %T حضور نمادهای باستانی ایران (نمادهای مهری-میترایی) در فرهنگ و هنر غرب و تداوم آن در دوران اسلامی و مسیحی %J هنر و تمدن شرق %I پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر %Z 2345-6612 %A جلالیان, مینا %D 2018 %\ 05/22/2018 %V 6 %N 19 %P 38-49 %! حضور نمادهای باستانی ایران (نمادهای مهری-میترایی) در فرهنگ و هنر غرب و تداوم آن در دوران اسلامی و مسیحی %K تزیین %K نماد %K مهر‌ پرستی %K تداوم نمادها %R 10.22034/jaco.2018.63582 %X از ویژگی‌های هنر ایران در دوران باستان، توجّه به زیبایی، استیلیزه و ساده و هندسی شدن نقوش، پیوند نزدیک به زندگی، پیوستگی انواع هنرها باهم، و سبک تزیینی آن بوده است. هنر تزیینی ایران در نهایت وضوح و شدّت تأثیر بوده، چنانکه می‌توان آن را «هنر نقش مطلق» خواند، یعنی هنری که می‌تواند مانند موسیقی و معماری تلقی شود و فارغ از زمان و مکان و محتوا تأثیر‌گذار باشد. دوران ساسانی، دورۀ اوج هنر باستانی ایران بود. کشورگشایی‌ها، روابط تجاری و سیاسی، رواج آیین مهر‌پرستی در خارج از مرز‌‌های ایران و تا اروپا، همه سبب اشاعه و گسترش هنر ایران و تأثیر بر کشور‌های دیگر شدند. به کارگیری هنرمندان ایرانی توسط اعراب بعد از ظهور اسلام و گسترش این دین در سرزمین‌های بسیار، عامل دیگری در بردن هنر ایرانی به آن مناطق شد. اشکال و نماد‌های هنر باستانی ایران گاهاً دین و آیین‌های دیگر ادغام شد، یا به وام گرفته شد و انطباق یافت، یا تغییر مصداق داده و یا مورد تقلید قرار گرفتند. %U http://www.jaco-sj.com/article_63582_030e9d330af4ce874b2aab7aa946e8db.pdf