%0 Journal Article %T بلوط؛ یک میراث، یک فرهنگ %J هنر و تمدن شرق %I پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر %Z 2345-6612 %A صبوری, سمیه %A جوادی, شهره %D 2022 %\ 06/22/2022 %V 10 %N 36 %P 25-34 %! بلوط؛ یک میراث، یک فرهنگ %K گیاه %K نقش %K میوه بلوط %K مقدس %K اسطوره %R 10.22034/jaco.2022.342339.1244 %X در تاریخ زندگی بشر اقوام و ملل به دلایلی در باورهای دینی و مذهبی برای عناصر طبیعی از جمله گیاهان جایگاه مقدس و اساطیری قائل شده‌اند. از این‌رو گیاهان مقدس در فرهنگ و هنر مردم راه یافته، چنانکه در نقوش و تزئینات ایرانی از دیرباز گل، میوه و درختانی نمادین حضور داشته‌اند که در هنر دوران اسلامی نیز تداوم یافته‌اند. در ایران باستان که خاستگاه بسیاری از گیاهان بوده، بلوط به عنوان میراثی کهن با زندگی مادی و معنوی زاگرس‌نشینان از جمله مردمان کهگیلویه ‌و بویر احمد به نحوی آمیخته که به نماد سرزمینشان تبدیل شده است. از این‌رو پژوهش حاضر تلاش دارد تا با نگاهی به اندیشه‌ و باورهای ایرانیان در تصویرگری نقش بلوط به‌ویژه در هنر دوران ساسانی بپردازد، و در تداوم آن به تحلیل این نقش‌مایه، مفهوم و اهمیت جایگاه بلوط از گذشته تاکنون اشاره می‌کند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات از طریق اسناد و منابع کتابخانه‌ای و گزارشات میدانی انجام شده است. یافته‌ها بیانگر آن است که استفاده از نقش‌مایة بلوط ورای جنبة تزئینی، از کاربردی نمادین و اعتقادی برخوردار بوده و با فرهنگ زاگرس‌نشینان به گونه‌ای عجین شده است که زندگی، طبیعت، معاش، آداب‌ورسوم و ادبیات شفاهی آنان را نیز تحت تأثیر قرار داده و به ‌عبارتی ریشه در باورهای اسطوره‌ای- آیینی این سرزمین دارد. نمادهایی که با تناوری، راست‌قامتی، پایداری و پیروزی در ارتباط است. %U http://www.jaco-sj.com/article_152803_585cfdeb21deb5db7a76ba74a9dbb6ed.pdf